وریکونازول یک تری آزول ضد قارچی است که در درمان افراد مبتلا به بیماری قارچی تهاجمی کاربرد دارد. در صورت مصرف دارو به صورت خوراکی، جذب در مدت دو ساعت صورت می گیرد و غلظت پلاسمایی آن بالای 90 درصد است. با افزایش دوز، وریکونازول یک افزایش چشمگیر در منطقه زیر منحنی زمان- غلظت پلاسما (AUC) نشان می دهد. میزان اتصال این آزول به پروتئین های پلاسما حدود 60 درصد است. تعیین دوز استاندارد و غلظت مطلوب دارو به علت فارماکوکنتیک غیرخطی وریکونازول، تداخلات دارویی متعدد، سن و پلی مورفیسم در ایزوآنزیم CYP2C19 قابل پیش بینی نمی باشد. بنابراین برای جلوگیری از عوارض جانبی دارو و رسیدن به نتیجه ای مطلوب، مانیتورینگ دارو توصیه می شود. ارتباط فارماکوکنتیک و فارماکودینامیک، اطلاعاتی در رابطه با دارو و تاثیر آن در in vitro، دوز، غلظت دارو و اثرات ضد میکروبی و یا سم زایی آن فراهم می کند. در مقاله حاضر ارتباط پارامترهای فارماکوکنتیک و فارماکودینامیک وریکونازول بر اثر بخشی درمان، مورد بررسی قرار می گیرد.

در تعداد زیادی از بیماران مزمن کلیوی علیرغم فقدان علایم آشکار بیماری زمینه ای کاهش پیشرونده عملکرد کلیه دیده می شود. بطور مثال هیپر تانسیون سیستمیک یک دلیل عمده کاهش مزمن عملکرد کلیه صرف نظر از بیماری اولیه کلیوی شناخته شده است. میزان پیشرفت اختلال عملکرد کلیه توسط 3 عامل تعیین میگردد. 1 - فعالیت بیماری اولیه 2- تغییرات تطابقی در کلیه 3- آسیب های موضعی و سیستمیک بیماری اولیه کلیه. هیپرتانسیون سیستمیک و گلومرولی، پروتئینوری، هیپر لیپیدمی به عنوان واسطه های مشترک در پاتو فیزیولوژی گلو مرو لو اسکلروزیس عمل می نمایند. جهت جلو گیری از پیشرفت ضایعات کلیوی در ابتدا باید بیماری اولیه کلیه تحت کنترل در آید مانند قطع مصرف زیاده از حد داروهای آنالژزیک، تصحیح نفروپاتی انسدادی یا کنترل دیابت و درمان هیپرتانسیون بدخیم. درتعداد قابل ملاحظه ای از بیماران کلیوی هیچگونه فاکتور خاصی در پیدایش نارسایی کلیه شناخته نشده و لذا فقدان این عوامل خاص لزوم استراتژیهای درمانی را در جهت جلو گیری از پیشرفت ضایعات کلیوی را ضروری میسازد که رسیدن به این هدف از دو راه امکان پذیر است.1- اقدامات فارماکو لوژیک، 2-  مداخلات تغذیه ایریسک فاکتورهای کاهش عملکرد کلیوی:1- هیپر تانسیون سیستمیک، 2- هیپر تانسیون گلومرولی، 3- پروتئینوری، 4- هیپر لیپیدمی، 5- فاکتورهای ژنتیکی و فارماکو ژنتیک، 6 - چاقیمداخلات فارماکو لوژیک:1- داروهای acei ، 2- داروهای بلوک کننده رسپتورat1 ، 3- داروهای بلوک کننده کانالهای کلسیمی، 4 -داروهای بتا بلوکرودیورتیک، 5-  داروهای پایین آورنده چربی خون، 6-  درمانهای ترکیبی: گاهی از ترکیبی از داروها مانند دارویacei  وccb  و یا acei با دیورتیکها،acei  با nsaid نیز در جهت نیل به هدف renoprotection استفاده می شود.

در این مطالعه شدت نور فلورسانس ایجاد شده در طول موج 480 nm که در پی تهییج هورمون گونادوتروپین جفت انسانی (hCG) با نوری با طول موج 380 nm و در حضور 1- آنیلینو 8- نفتالن سولفونات (ANS) ایجاد می گردد، به عنوان شاخصی از میزان وجود هورمون دست نخورده اندازه گیری گردید. تفکیک hCG به زیر واحدهایش در محدوده pH بین 2 الی 10 و در محدوده دمایی 25oc الی 70oc از نوع کنیتیک درجه اول ارزیابی شد و ثوابت سرعت تفکیک در این محدوده تعیین گردید. سرعت تفکیک hCG در محیط اسیدی نسبت به سایر شرایط بیشتر است. مطالعات ژل فیلتراسیون hCG  نشان داد که حجم شستشوی این هورمون با افزایش pH از محیط اسیدی به خنثی و قلیایی افزایش می یابد. سدیم دودسیل سولفات (SDS) که یک سورفکتانت آنیونی قوی می باشد، تفکیک hCG را به زیر واحدهایش در محدوده غلظتی مطالعه شده کاهش می دهد. SDS بهترین اثر مهاری خود را در غلظت 0.7 mM اعمال می کند. با تعیین انرژی فعال سازی hCG در حضور و عدم حضور SDS مشخص گردید که بیشترین انرژی فعال سازی جهت تفکیک این هورمون بر غلظت 0.7 mM از SDS منطبق است. افزایش درحجم شستشوی hCG در حضور (0.7 mM) SDS در pH های اسیدی، خنثی و قلیایی واقع می گردد. کاهش در سرعت تفکیک hCG و افزایش در انرژی فعال سازی این هورمون در حضور SDS احتمالا به دلیل تاخوردگی جزیی می تواند باشد که نتیجه عملکرد SDS است.

پیش زمینه و هدف: زانوی پرانتزی یکی از رایج ترین آسیب های اندام تحتانی است که این عارضه به وسیله ی ایجاد گشتاور داخلی بر روی مچ پا و مفصل پا، بر کنترل وضعیت اثر می گذارد. عارضه زانوی پرانتزی با تغییر بیومکانیک اندام تحتانی در طی راه رفتن و دویدن همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر استفاده از کفش چابکی بر کنیتیک دویدن در افراد با زانوی پرانتزی قبل و بعد از پروتکل خستگی بود. مواد و روش کار این تحقیق از نوع موردی-شاهد بود. در این مطالعه 14 نفر مرد دارای زانوی پرانتزی و 15 فرد سالم در دامنه سنی 20 تا 30 سال در این پژوهش شرکت نمودند. با استفاده از صفحه نیرو برتک، نیروهای عکس العمل زمین هنگام دویدن قبل و بعد پروتکل خستگی اندازه گیری شد. نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شپیروویلک مورد تایید قرار گرفت. از آزمون واریانس دوسویه با اندازه های تکراری جهت مقایسه داده ها و تمام تحلیل ها در سطح معنی داری 05/0 و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام پذیرفت. یافته ها: در هر دو گروه، مقادیرfxtoطی پیش آزمون بزرگ تر از پس آزمون بود (000/0p=). همچنین مقادیر fyhc در پیش آزمون بزرگ تر از پس آزمون بود (000/0p=). بعلاوه، مقادیرfypo در پیش آزمون بزرگ تر از پس آزمون بود (000/0p=). بحث و نتیجه گیری: به طورکلی، مکانیک دویدن در افراد دارای زانوی پرانتزی در مقایسه با افراد سالم قبل و بعد از پروتکل خستگی هنگام استفاده از کفش چابکی مشابه بود.

در این تحقیق پتانسیل نرخ تجزیه پذیری ورمی کمپوست حاصل از محتویات شکمبه به صورت مکمل شده با ضایعات میوه و سبزیجات و ضایعات قارچ صدفی مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی عبارت بودند از: تیمار 1 یا تیمار شاهد، حاوی 100 درصد محتویات شکمبه، تیمار 2، حاوی 60 درصد محتویات شکمبه + 40 درصد ضایعات میوه و سبزیجات، تیمار 3، حاوی 60 درصد محتویات شکمبه + 40 درصد ضایعات قارچ صدفی و تیمار 4، حاوی 60 درصد محتویات شکمبه + 20 درصد ضایعات میوه و سبزیجات + 20 درصد ضایعات قارچ صدفی، که هر کدام از تیمارها در سه تکرار انجام شدند. بیشترین و کمترین بازده ورمی کمپوست به ترتیب مربوط به تیمار 4 و 1 بود. بعلاوه تیمار 4 بیشترین درصد پروتئین خام و چربی و کمترین درصد الیاف خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خاکستر را در بین تیمارها داشت. نتایج حاصل از کیسه های نایلونی نشان داد که کنیتیک هضم تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی بوده، بطوری که بیشترین مقدار تجزیه پذیری مؤثر ماده خشک با نرخ عبور 2، 5 و 8 درصد در ساعت، با بیشترین میزان نیز مربوط به تیمار 4 بترتیب برابر 90/62، 45/46 و 10/38 درصد بود و تجزیه پذیری موثر پروتئین خام، با همان نرخ عبور بترتیب برابر 37/62، 25/41 و 12/35 درصد گزارش شد. نتایج این تحقیق نشان داد که می توان با مخلوطی از مقادیر مناسب از ضایعات آلی (منبع سلولزی) به همراه محتویات شکمبه در جهت تولید ورمی کمپوستی با ارزش غذایی مناسب (انرژی و پروتئین بالا) بعنوان خوراک دام اقدام نمود.

هدف: ارزیابی کاربرد ژن آمیلوژنین به منظور سنجش کایمریسم در نمونه های خون محیطی و یا مغز استخوان بیمارانی است که از دهنده های غیرهم جنس پیوند دریافت کرده اند.مواد و روش ها: در این مطالعه روش کار PCR مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از پرایمرهای آمیلوژنین، PCR بر روی DNA استخراج شده از سلول های سفید خون محیطی و یا مغز استخوان و در بعضی موارد بر روی زیر گروه های سلولی مانند سلول های T وگرانولوسیت های جدا شده از بیماران دریافت کننده پیوند انجام شد. تعداد 18 بیمار مبتلا به انواع مختلف لوکمی و 12 بیمار با اختلالات هماتولوژیکی غیربدخیم که تحت پیوند سلول های پایه قرار گرفته بودند، توسط مارکرهای آمیلوژنین ارزیابی شدند. یافته ها: تکثیر PCR این ژن شامل یک باند 106 جفت باز بر روی کروموزوم های X در زنان و دو باند 106و 112 جفت باز به ترتیب بر روی کروموزوم های X وY در مردان است. نسبت قطعات X/Y آنالیز شده در افراد گیرنده مغز استخوان توسط برنامه نرم افزاری دانسیتومتری به عنوان درصد کایمریسم گزارش شد. قدرت تشخیص آزمایش بین 1 تا 2 درصد تشخیص داده شد.نتیجه گیری: مزایای این روش استفاده از یک جفت پرایمر جهت تکثیر هر دو کروموزوم X و Y است. سنجش بر اساس PCR با استفاده از ژن آمیلوژنین حساس است و به نمونه دهنده وگیرنده قبل از پیوند نیاز نیست. این آزمایش می تواند به طور روتین به صورت تنها و یا در کنار مارکرهای STR برای آنالیز نمونه های مغز استخوان و خون محیطی پیوندهای آلوژن نامتجانس برای تعیین اولیه برقراری یا رد پیوند و مشاهده کنیتیک های پیوند استفاده شود.

منطقه گنج نامه به عنوان یکی از جاذبه های تاریخی-فرهنگی و توریستی در غرب ایران بوده که به شدت به خاطر مشکل سقوط سنگ مورد تهدید قرار دارد. جاذبه های این منطقه باعث جذب هزاران گردشگر در سال از سراسر دنیا می گردد. در گذشته چندین مورد سقوط سنگ در این منطقه روی داده است. رخداد سقوط سنگ می تواند امنیت جانی بازدیدکنندگان را حین بازدید و بررسی این منطقه به خطر بیاندازد. هدف اصلی این تحقیق آنالیز مقدماتی از پتانسیل سقوط سنگ در این محل تاریخی می باشد. به همین منظور یک مطالعه بر پایه سه مرحله کاوش صحرایی، انجام آزمون های آزمایشگاهی و شبیه سازی سقوط سنگ صورت گرفت. در مرحله کاوش صحرایی اندازه بلوکهای ناپایدار، هندسه شیب و شرایط هوازدگی اندازه گیری شده و درزه نگاری و نمونه گیری انجام شد. خصوصیات فیزیکی و مکانیکی گرانیتها در آزمایشگاه تعیین گردید. انرژی کنیتیک کلی، ارتفاع جهش، سرعت انتقالی بلوک های سقوط کننده به عنوان خروجی شبیه سازی سقوط سنگ تعیین گردیدند. بر پایه نتایج به دست آمده، مکانیسم های متفاوتی برای ناپایداری تکیه گاه چپ و راست این منطقه به دست آمد. مشکل سقوط سنگ در تکیه گاه راست بیشتر در ارتباط با درزه داری و فرایند یخ زدکی-آب شدگی بوده، در حالی که در تکیه گاه پر شیب سمت چپ فرایند هوازدگی و اشباع شدگی مهمترین فاکتورهای کنترل کننده می باشند. نتایج مشخص نمود که مسیر پیاده رو بین کتیبه های گنج نامه و آبشار که بیشترین تراکم بازدیدکنندگان را نیز دارا می باشد، تحت خطر جدی سقوط سنگ از هر دو تکیه گاه و بخصوص تکیه گاه چپ قرار دارد. در نهایت برای کاهش پتانسیل سقوط سنگ و ریسک آن، روش های بهسازی پیشنهاد گردید. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پژوهش حاضر به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی، محتوی انرژی و میزان تجزیه پذیری ماده ی خشک، ماده آلی و پروتئین خام علف خشک یونجه چین دوم مناطق مختلف استان کردستان انجام شد. نمونه های یونجه جمع آوری شده از مناطق مختلف استان کردستان به لحاظ محتوی ترکیبات شیمیایی با یکدیگر تفاوت معنی داری داشتند (P<0.05). میزان پروتیین خام نمونه های سنندج و کامیاران به طور معنی داری بالاتر از سایر نمونه ها بود (P<0.05). نمونه های جمع آوری شده از منطقه بانه و مریوان به طور معنی داری محتوی NDF و ADF بالاتری از سایر نمونه ها داشتند (P<0.05). نمونه های یونجه سنندج و کامیاران نسبت به سایر نمونه ها دارای محتوی NDICP بالاتری بودند (P<0.05). محتوی ADICP نمونه های یونجه جمع آوری شده از بانه و مریوان کمتر از سایر نمونه ها بود (P<0.05). محتوی انرژی قابل هضم در سطح مصرف تولید (DE3´)، انرژی خالص شیرواری در سطح مصرف تولید (NEL3´)، انرژی خالص نگهداری (NEm) و انرژی خالص افزایش وزن (NEg) نمونه های جمع آوری شده از سنندج و کامیاران و دهگلان، قروه و بیجاربدلیل محتوی بالاتر مجموع مواد مغذی قابل هضم در سطح مصرف تولید به طور معنی داری بالاتر از سایر نمونه ها بود (P<0.05). برخلاف ماده خشک، کنیتیک هضم پروتئین و ماده آلی یونجه به طور معنی داری بین مناطق مختلف استان کردستان متفاوت بود (P<0.05). بالاترین میزان تجزیه پذیری موثر پروتئین مربوط به نمونه های دهگلان، قروه و بیجار و کمترین میزان مربوط به نمونه های بانه و مریوان بود (P<0.05). همچنین بیشترین میزان تجزیه پذیری موثر ماده آلی مربوط به منطقه بانه و مریوان و منطقه قروه، دهگلان و بیجار و کمترین میزان مربوط به منطقه سقز و دیواندره بود (P<0.05). این مطالعه نشان داد که تفاوت های معنی دار بین نمونه های یونجه جمع آوری شده از مناطق مختلف استان کردستان به لحاظ ترکیبات شیمیایی، محتوی انرژی و کینتیک هضم پروتئین و ماده آلی وجود داشت.

چندین دهه است که از همودیالیز به عنوان درمان جایگزینی در مبتلایان به نارسایی پایانی کلیه (End Stage Renal Failure) استفاده می گردد، اما هنوز به روشنی به این سؤال که یک بیمار اورمیک به چه مقدار همودیالیز نیازمند است پاسخ داده نشده است. روشهای متعددی برای بررسی میزان نیاز و کفایت همودیالیز وجود دارد. امروزه در اکثر مراکز از »مدل سازی کینتیک اوره« جهت ارزیابی کفایت همودیالیز استفاده می شود. در این مطالعه، هدف، بررسی کفایت همودیالیز بر اساس » مدل سازی کنیتیک اوره«  در بیماران مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان سینای اهواز بود.در این پژوهش همه بیمارانی که در این مرکز، بیش از یک بار در هفته دیالیز می شدند، مورد بررسی قرار گرفته اند (74 نفر). از این تعداد 43 نفر مرد و 31 نفر زن بوده اند. 39 نفر از بیماران 2 بار در هفته و 35 نفر 3 بار در هفته دیالیز می شدند. میانگین سنی بیماران 50 سال بوده و به طور متوسط 18 ماه از شروع دیالیز آنها می گذرد (از کمتر از یک ماه تا 87 ماه). در همه موارد معیارهای KT/V , nPCR و TAC اوره محاسبه گردید. براساس نتایج به دست آمده و در مقایسه با KT/V قابل قبول در گروهی که 3 بار در هفته دیالیز می شدند 86% و در گروهی که 2 بار در هفته 44/97% بیماران دیالیزشان کافی نبود. میانگین این معیار در دو گروه تفاوت معنی داری با استاندارد داشته است (p < 0.001).نتایج TAC اوره نشان داد که فقط یکی از بیماران TAC اوره بالاتر از حداکثر قابل قبول (50 میلی گرم/دسی لیتر) داشته است و میانگین این معیار در بیماران ما به طور معنی داری کمتر از حداکثر استاندارد است (p< 0.001). اما با توجه به این که در 74 نفر مورد مطالعه، 73 نفر nPCR کمتر از (1 گرم/کیلو گرم/ در روز) داشته اند، مشخص گردید که چون بیماران وضع تغذیه ای مطلوبی ندارند نمی توان TAC اوره پایین آنها را به حساب کفایت دیالیزشان گذاشت.نتایج nPCR بیماران نشان داد که به جز یک نفر که 1.3 nPCR  گرم/کیلو گرم/ روز داشته، در بقیه افراد nPCR کمتر از حد قابل قبول می باشد و میانگین این معیار به میزان معنی داری کمتر از استاندارد است (p < 0.001). همچنین مقایسه nPCR دو گروه (2 بار در هفته و 3 بار در هفته) مشخص نمود که تفاوت معنی دار آماری بین nPCR این دو دسته وجود دارد (p < 0.001).لذا از این مطالعه نتیجه گرفته می شود که بدون در نظر گرفتن میزان دریافت پروتئین و nPCR بیماران، TAC اوره نمی توانند به درستی کفایت دیالیز را ارزیابی کند. از طرف دیگر بر مبنای KT/V در اکثر بیماران بررسی شده دیالیز کفایت لازم را ندارد.